Ciasteczka owsiane i bratki

     Brakowało mi dzisiaj rano czegoś do kawy, a ponieważ ze śniadania została jeszcze owsianka, postanowiłam ją wykorzystać. Nie lubię wyrzucać żywności, robię to w ostateczności, jeśli nic już nie da się zrobić. Głowiłam się nad tą owsianką, szukałam przepisów w sieci, jednak wszystkie mówiły o płatkach sypkich, a nie ugotowanych. Postanowiłam więc zaryzykować, dodałam jajko, mąkę, kakao, odrobinę miodu, rodzynki, pestki słonecznika, trochę płatków sypkich, wszystko "na oko". Wyłożyłam blachę papierem i nakładałam masę łyżką. Piekłam 40 minut w 180 st. Ciasteczka wyszły rewelacyjne, szkoda tylko, że tak szybko je pochłonęliśmy. Do popołudniowej kawy już się nie uchowały :(

     Zaczynam powoli nakręcać się na wiosnę. Postanowiłam zająć się już trochę balkonem. Jeszcze do wczoraj zalegała na nim choinka ze świąt. O dziwo, dobrze się zachowała, igliwie nie opadało, więc trafiła na działkę. Mam nadzieję, że będzie jej tam dobrze. Na razie na balkonie będę sadzić bratki. Nie byłam nigdy ich wielką fanką, do czasu. Niedawno odkryłam je na nowo, szczególnie te w kolorze, który trudno mi określić. Trochę granatu, trochę fioletu, "jak atrament" , tak określiła je moja koleżanka. I tak już zostało. Bratki atramentowe. Jest w tym kolorze coś szczególnego. Kwiaty niby swojskie, urocze, a jednocześnie eleganckie i dostojne. Chciałam też mieć je w domu, jednak stwierdziłam, że będzie im tu za ciepło i wysadziłam na balkonie. Jednak został ślad po ich domowej wersji w postaci paru zdjęć.